Werkgroep Buitenveldert – AJErnststraat 112 – Amsterdam – verslag 90 – 30.8.2010 – 9 deelnemers.

Kennelijk is de school-vacantie geheel voorbij: de vergaderzaal is in de ‘gewone’ inrichting terug gebracht, zodat er niet meer met allerlei meubilair behoeft te worden geschoven. Nadat een ieder is gezeten opent de gespreksleider (H) om 20 uur de bijeenkomst, heet de aanwezigen welkom en vraagt suggesties ter bepaling van het gespreksonderwerp voor deze avond. Hierop vraagt A het woord; zij zegt:

Niet zo lang geleden ben ik gestopt met mijn verslaving en ik merk dat dit alles ook een enorme nasleep heeft in ons gezin – zolang je drinkt overzie je die nasleep absoluut niet – maar nu het mij eindelijk lukt word ik daar ‘gewoon’ keihard mee geconfronteerd – bijvoorbeeld: m’n dochter heeft eigenlijk geen respect (meer) voor mij – soms knapt er iets in mij – daardoor moet ik m’n moeder-gevoel echt weer opbouwen – het respect van anderen is kapot en heelt niet vanzelf. Kennelijk heb ik nog een hele klus te klaren. Hoe hebben jullie dat ervaren?

Uit de reacties blijkt dat hiermee het gespreksonderwerp voor deze avond is bepaald, waarna de ronde de volgende bijdragen oplevert:

B: ik wilde nooit een vriendinnetje dat (ook) blowde – zo ben ik trouwens ook vriendinnen kwijtgeraakt – met mijn ouders komt het trouwens ook nooit meer goed – zelf begon ik op m’n 16e – m’n ouders kwamen erachter – we hadden aparte adressen, waardoor alles makkelijker leek – maar dat werkte natuurlijk toch niet: dus alles werd ontdekt en ik werd in een crisisopvang gebracht door m’n ouders, tot ik 3 dagen later mijn moeder verzekerde dat ik het nooit meer zou doen – zo werden natuurlijk alle verhoudingen verziekt en onze relatie een puinhoop – mijn moeder heeft nu al lang long-emfyzeem: ze wil kennelijk ‘alles’ liever niet weten – toen ik 15 was wilde ik weg – het huis uit – maar via een compromis ben ik toch thuis gebleven – ook doorgegaan met blowen – aansluitend in dienst: de eerste drie weken niet gebruikt, trouwens in strijd met m’n eigen plan. Vader heeft toen een suicide poging gedaan – kortom: behoorlijke geheimen in het gezin – ik wilde open kaart spelen en heb gezegd ‘ik blow’ – maar vanaf dat punt, was dat dan ook altijd ‘het’ punt – tenslotte kwamen ‘we’ in gezinstherapie met de conclusie: geen wezenlijk contact in het gezin; ik snap nu zelf dat m’n ouders dat niet kunnen begrijpen – bij ons is het ook nooit goed gekomen – de fout lijkt te zijn dat ik ‘thuis’ ben blijven wonen – moeder zegt trouwens ook nog een keer tegen mij dat mijn vader niet te vertrouwen is; bovendien wordt er over en weer geld gejat en is er onderling geen wezenlijk contact. Het vreemde is bovendien dat mijn broertje allerlei relaties heeft met vriendinnen en mijn moeder zich daarbij beperkt tot het commentaar: moet ie zelf maar uitzoeken…..

C: ik vind het nogal naief te verwachten dat ‘stoppen’ met je verslaving vrij ongemerkt kan blijven in een gezin of kennissenkring of werk. Voor mijzelf was het in ieder geval heel duidelijk de meest ingrijpende gebeurtenis in mijn hele leven: mijn wereld stond op z’n kop. Alle relaties, zowel met familie als met buurtgenoten, als op m’n (voormalige) werk, enz., enz, veranderden. Er was geen sprake van dat iemand in deze kringen daar niets van zou weten. Maar het gaat trouwens veel verder dan alleen maar ‘weten’. Je moet ‘over en weer’ eigenlijk een totaal nieuw relatie-patroon ontwikkelen met in beginsel dezelfde ‘spelers’. En dan blijkt dat niet alleen de ‘ex-’verslaafde moet gaan veranderen.
Dat geldt dus minstens ook voor de ‘naasten’, dat wil zeggen de partner, de kinderen, enz. Zelf ben ik tegelijk naar de kliniek en naar de zelfhelp-groepen voor (ex-)verslaafden gegaan, maar heb intussen ook gemerkt wat het enorm positieve effect is voor partners van …. en voor kinderen van …..de (voormalig) verslaafde. Daar zijn ook speciale groepen voor en dat is heel essentieel, anders blijven die ‘naasten’ heel gewoon in de kou staan. Dit zijn dus processen waar alle leden van ‘het gezin’ rustig de tijd voor kunnen nemen. Voor jezelf en voor je naaste en voor je kinderen. Je verandert dan niet alleen je eigen gedrag, maar komt samen met je omgeving in een totaal nieuw bestaan terecht, waarvan de kwaliteit onvergelijkbaar is met dat van het verleden. Kortom, de opname in een kliniek is een aardig begin, maar niet meer dan dat: het grote werk komt daarna en dat is een kwestie van teambuilding – een prachtige uitdaging! Het leuke is dat je er ook nog eens gezond bij wordt en blijft en leert wat je voor jezelf en elkaar eigenlijk kunt betekenen. Uiteindelijk ben ik zelf absoluut gelukkig met al deze ervaringen, die overigens alleen maar kunnen ontstaan door te aanvaarden dat echte veranderingen tijd kosten en zich niet laten forceren.

D: ik vind dit een moeilijk onderwerp – mijn relatie is na 20 jaar gestrand door de alcohol – heb nu geen contact meer met mijn ex – heb daar wel veel over nagedacht – zij heeft ‘t lang met mij uitgehouden – maar er kwam geen eind aan het drinken – ben wel een aantal keren gestopt (4 – 5 – 6 keer) – zag dat ‘t niet kon, want ik begon toch weer – ben hier nog lang niet klaar mee – stop die gevoelens weg – maak mezelf veel verwijten – weet het niet echt: zij voelde geen contact meer als ik ging drinken – haar respect naar mij toe verdween – ze zag mij als verslaafde – ben trouwens altijd een stille drinker geweest: vrienden hebben ‘het’ dus ook niet gemerkt en zijn achteraf verbaasd – ben overtuigd dat ‘men’ ‘t voelt in m’n energie – heeft met respect te maken – tamelijk onbenoembaar – heb dat ook wel gemerkt – kon mezelf niet ontplooien – m’n talenten niet laten zien – heb nu geen contact meer met m’n ex – dat geldt de eerst komende jaren, hebben we zo afgesproken – ‘t gaat nu goed met haar – ik wil eerst m’n zelfrespect terug en lekker in m’n vel zitten – niet eerder contact – sinds de drank is gestopt, voelt m’n zelfrespect beter – ‘t is trouwens een heel proces geweest – heeft allemaal veel te lang geduurd – zelf ging ik trouwens eerst nog eens vrolijk door met drinken – uiteindelijk is het goed geweest dat we uit elkaar gingen – ben er sterker uitgekomen – zelfs toen ik m’n nieuwe appartement betrok: ik had ‘t rijk alleen – ging toen goed ‘los’ – dat leidde allemaal tot niks – hoop haar toch eens weer te zien en dan op een gelijkwaardig nivo.

E: het is verbazend dat de mensen mij zo lang gesteund hebben – gaf me toch niet ‘t besef om te stoppen met drinken – dacht dat ik sterk was – maar toen kwamen de fysieke en psychische tegenslagen plus het verlies van werk met als resultaat: geen enthousiasme meer – terwijl mijn broer en buurman beiden arts zijn – toen dronk ik nog niet zoveel – maar na die chemo-kuren zag ik er bovendien niet meer uit: kreeg vervolgens die echtscheidingsstukken: allemaal ellende in dat zwakste/zwartste moment van m’n leven: dacht toen dat drank een medicijn was – dronk trouwens niet altijd – meer af en toe – ‘mensen willen graag zwelgen in andermans ellende’; mijn 2-ling zusje was overigens mijn grootste drijfveer om mij daaruit te trekken – de meeste strijd met de meest dierbare – die laatste wordt ‘t meest kwaad – mensen die verder afstaan zijn minder betrokken: m’n beste vriendin heeft altijd in mij geloofd – door de groep ben ik weer in m’n eigen kracht terecht gekomen plus dat ik ben gestopt – dat laatste is natuurlijk ook een voorwaarde.
Nu hoor ik eigenlijk niemand meer over vroeger – zij en de kinderen hebben hun handen nooit van me afgetrokken: nu is alles weer goed. Wel voel ik dat ik bij kwetsbare momenten moet oppassen en afstand nemen en waken voor m’n eigen kwetsbaarheid – ben nu eenmaal emotioneel en kwam zo in een verkeerde spiraal terecht – ben net ontsnapt op ‘t randje van de afgrond – toch veel mazzel gehad, thuis en in de groep, inclusief het inzicht dat je overal ook slechte mensen hebt!!

F: heb 23 jaar samengewoond plus een zoon van nu 11 jaar – dat is geeindigd in een handgemeen en 4 gebroken ribben: mijn ex-partner is alcoholist = alles bij elkaar ook een geestelijke vernedering, minstens ook voor mijn zoon; met hulp van familie en vrienden; kreeg toen zelf een alcoholprobleem en kwam zo direct na het ziekenhuis terecht bij een psychiater in Almere; mijn zoon ging bij zijn vader wonen, die zelf ook doordronk – zelf had ik vervolgopnames in de afgelopen 10 jaar – mijn zoon is nu gelukkig meerderjarig, heeft wel vertrouwen en blijft alles in de gaten houden: ‘t is gewoon zwaar!!

G: zit me af te vragen: ik moest respect voor m’n ouders hebben – en ben het respect voor m’n kind kwijt: voor mezelf was zelfrespect door m’n verslaving verdwenen – geloof trouwens ook niet dat anderen dat verdienen – begrijp dat ik m’n dochter niet kan loskoppelen – heb nog wel een laatste rit gekocht en verkocht – was altijd erg sneaky om zo het respect van m’n eigen omgeving te verdienen – ‘t gekke was dat mijn zoeken bleef steken in de verwarring van de beurs – pas later ben ik dat gaan doorzien – pas nu voel ik een open relatie tov mijn dochter en jongste zus: niet meer afhankelijk van hun respect, maar ‘gewoon’ opnieuw ontstaan – en zo handel ik meer ‘geaard’ – geduld is daarbij essentieel en geen makkelijke factor – sommige dagen zijn makkelijker dan andere: fly or fight!

H: respect is eigenlijk een vreemd woord – vertrouwen is duidelijker – begrip bij kinderen – relaties – hakt ‘t hardst in de directe omgeving – het verhaal begint trouwens bij jezelf – dus dat betekent verlies van zelfvertrouwen – dan komt ook een andere persoonlijkheid bovendrijven – zachte mensen worden dan agressief – helemaal voor kinderen is dat niet te begrijpen, juist in de (puber-)tijd waar ‘men’ op je moet kunnen vertrouwen – misschien is het grootste gevaar dat je ongemerkt steun wilt krijgen terwijl je het vertrouwen van de kinderen juist verspeelt. Trouwens kinderen kunnen ook zonder aanleiding terechtkomen in een losmakingsproces. Mijn motto is dan ook: tanden op elkaar, doorbijten en straks oogsten, want alleen dan komt de tijd van werkelijke vrijheid voor jezelf en de omgeving.

I: het gaat over gezag – macht – respect voor mezelf en anderen.
Ik ken mensen met of zonder gezag of macht – redelijkheid valt ook vaak weg – mensen willen niet altijd verstandig zijn, met name bij het opvoeden van kinderen – vaak ook is er een vat vol tegenstrijdige emoties – voor een deel is ‘t geluk ‘dat ‘t goed gegaan is’ – tel Uw zegeningen – een minimale verstandhouding is al hartstikke mooi – als je maar zelf stevig in je schoenen staat – ja dan, word ik niet meer afhankelijk van anderen – bijvoorbeeld mijn zoon trouwde toen ‘t bij mij niet goed ging – het vertrouwen in mij was gering – ik ben gestopt en probeerde ‘gewoon’ te doen – dacht: ik ben gek want maak me afhankelijk van ‘haar’ vertrouwen – nu kan ik ‘gewoon’ daar komen – ‘zij’ (mijn schoondochter) is counseler geworden en ik kan prima met haar praten: er is vertrouwen in mij – over en weer – dat krijg je – en dan is het een kadootje – ik weiger afhankelijk te zijn van een ander.

Hiermee is de ronde voltooid en krijgt A, die het onderwerp inbracht, de gelegenheid te reageren; hiertoe zegt zij:

toen ik uit de kliniek kwam voelde ik mij zó sterk; dacht ook: beter als ik alleen ga wonen – draaide vervolgens weer om als een blad aan een boom – betrok m’n dochter van 15/16 in mijn problemen – volg mijn dochter ook met volle bewondering – zie ook dat mijn partner meer gaat drinken – en merk dat kinderen door deze ervaring, van hun moeder dus, zowel verdriet als kracht ontwikkelen – merk ook dat er weer meer liefde is, met name door het opnieuw knuffelen van het gezin – maar vooral ook voor mezelf – zonder drank was dat niet anders geweest – maar ‘ze’ hoeven zich nu niet meer af te zetten.

De bijeenkomst wordt hierop gesloten om 21.30 uur, nadat eenieder financieel heeft bijgedragen in ‘de pot’.

Amsterdam, 31 augustus 2010.

Werkgroep Buitenveldert – 23.8.2010 – AJErnstraat 112- Amsterdam – 13 deelnemers.

A vervult deze avond de functie van gespreksleider. Hy opent de bijeenkomst, heet de aanwezigen welkom, en meldt dat op zaterdag 2 oktober 2010 ‘de’ jaarvergadering van de overkoepelende Stichting Werkgroepen Buitenveldert zal plaatsvinden in de Keizersgrachtkerk te Amsterdam en dat deze manifestatie zal worden georganiseerd door de werkgroep, welke wekelijks op donderdag plaatsvindt in het Jellinekhuis aan de Jacob Obrechtstraat: nadere mededelingen dienaangaande zullen stellig volgen.

Aansluitend komt de bepaling van het gespreksonderwerp aan de orde. Na een moment van bezinning en orienterende opmerkingen ontstaat een formulering, die door A wordt samengevat tot het volgende onderwerp:

– hoe staat ‘men’ na een periode van ‘verslaving’ in en tegenover het sociale contact met vrienden, bekenden, familie, etc., waar soms ‘zwaar’ gepraat wordt over allerlei verschillende onderwerpen, inclusief gesprekken over bijvoorbeeld alcohol en dergelijke. Ligt dat voor iedereen ongeveer hetzelfde of verschilt men daarin afhankelijk van de ‘veiligheid’ van de situatie of andere factoren? Gaat men die gesprekken juist uit de weg of stort men zich in de verleiding van de discussie’s?

De gespreksronde ontwikkelt zich vervolgens ongeveer als volgt:

B: toen ik uit de kliniek weer ‘thuiskwam’, stelde mijn vrouw voor niet meer te gebruiken – uit zichzelf volgden vrienden bij mij thuis die lijn niet – dat duurde ongeveer 3 jaar – en daar ga je dan vervolgens ook aan wennen en bovendien maak je dat buiten op straat ook overal mee. Inmiddels ben ik eraan gewend en zeg ik ‘ik kan daar tegen’. Toch loop ik soms weg van feestjes – mijn vrouw blijft dab soms wel alleen – op dat nivo kan ik niet (meer) meedoen = ‘t is gewoon een andere golflengte – jl. zaterdag waren we op een boot naar de Sail in Amsterdam – eten aan boord – ik zag forse dames met een magere man – handen vol drank en zeer veel eten, van 7.30 tot 11.- uur. Vanaf 1980 kom ik jaarlijks bij de Sail – ik heb alle kunstjes gezien en vind het weinig verrassend – mijn kleinzoon zegt: het is allemaal hetzelfde – een soort herhalingsoefening – voor mij hoeft ‘t allemaal niet meer….

C: ik ben een gokker – en merk dat ik anders kijk naar andere vormen van dwangmatig gedrag, zoals bij drank… – ik sprak vanmiddag met een vriendin over haar vriend – bij mij gaat ‘t over eten – en andere vormen van dwang-gedrag, zoals ‘te weinig bewegen’ – zelf heb ik allemaal smoesjes – kan trouwens rust voelen in een café….

D: ik luister….

E: het wordt interessant gewoon te kijken, bijvoorbeeld naar het grachten-concert, waar veel wordt gedronken + bovendien je daar lekker kunt luisteren als je zelf niet gebruikt – maar trouwens, zelf hou ik niet zo van feesten – dit grachten-concert ontaardt trouwens ook altijd – de lippen worden losser – sommigen gaan over de schreef – trouwens ik vind drank leuk om te zien – krijg daar geen stress van – ben zelf trouwens tijdig weg….

F: ben zelf ook een stille drinkeer – heb er nooit zo over nagedacht – als ik goed in m’n vel steek, kan ik er zelf tegen – had laatst een feest met barbecue, maar ben daar vroeg weggegaan – dat heb ik hier geleerd – maar ik heb wel last, als ik niet lekker in m’n vel zit, want juist dan zie ik overal mensen pimpelen en dan word ik jaloers: ‘hun wel en ik niet’ – vroeger was ik ook bepaald geen ‘sociale’ drinker – ja, in ‘t begin wel, maar later werd ik een eenzame drinker….

G: ik heb het geluk gehad tegelijkertijd in contact te komen met de zelfhelp, dat was toen nog uitsluitend de AA, en daarnaast met de kliniek in Amsterdam, dus dat was de Jellinek. In een vlaag van willen ‘goedmaken’ ben ik in m’n ‘oude’ stad Rotterdam naar een café op Katendrecht gegaan (‘het witte paard’) om m’n oude schulden af te betalen: daar zat ‘Siem’, een aardige onderwereld figuur, die inmiddels was gepromoveerd tot uitsmijter. Toen ik over mijn openstaande schuld begon, liet hij informeren en bleek dat er niets open stond. We hebben als goede vrienden afscheid genomen. Daarna ben ik er niet meer terug geweest. Aansluitend op de opname in de Jellinek kreeg ik nieuw werk, waardoor ik veel in het buitenland moest zijn. En dat was dan Oost Europa. En daar zag ik mensen drinken op een manier die ik zelf nog nooit had meegemaakt. In die situatie heb ik alleen maar voordeel gehad bij die rolverdeling en daarnaast geen enkele verleiding gevoeld om ‘mee te gaan doen’….. Bovendien had ik houvast bij de groep in Amsterdam en dan kan je wel tegen een stootje. Ook achteraf ben ik overtuigd dat deze rare situatie mij heeft geholpen om ‘na de kliniek’ weer een klein beetje zelfvertrouwen te ontwikkelen en als dat geleidelijk gebeurt dan volgt de rest vanzelf. Het klinkt misschien wat vreemd maar ik vind nog steeds mijn verslavingservaring het beste wat mij in m’n leven tot dat moment was overkomen. Ik geloof overigens wel dat iedereen zijn eigen ontwikkelingstempo moet zien te vinden en aan te houden. Ik was geen snelle leerling. Ik leer nog steeds. En ga daar lekker mee door. Ik heb geen haast…., heel ontspannen!

H: ik kom uit een zeer ‘drankerige’-omgeving – ik sluit me aan bij m’n buurmaan – na de kliniek dacht ik alle drankvriendinnen te zijn verloren – dat bleek er maar 1 te zijn, die zei: ‘jij was 25 jaar een gezelligheidsdrinker – jammer dat het zo moet gaan’ – mijn omgeving zelf reageert nu positief en anders – ik heb nu een neefje uit Frankrijk die blowed – praat daar iedere avond mee – leg dat uit ten aanzien van drank en cigaretten, door mijn eigen ervaringen uit te leggen – dan begrijpt hij toch het een en ander – in mijn omgeving zie ik trouwens ook mensen anders omgaan met drank – op Sail heb ik het overigens wel benauwd gekregen – ik wilde weg – m’n man ook – wel veel water gedronken – wil eerst een heel jaar afronden – echt heel leuke dingen zoals Sail blijven lastig – ik word trouwens ook door kinderen en man met de blaas-test geconfronteerd – de sociale controle binnen het gezin is niet gering en daarnaast is de voorbeeld functie absoluut groot.

I: er zijn persoonlijke vrienden en grote manifestaties. Kan dat samen? Een vriendin vroeg mij met haar mee te gaan naar Sail en op een boot met 10 mensen – ik heb dat afgewezen – kan er niet af – het probleem is dan dat ik niet weg kan – daar begin ik niet aan – heb me trouwens ook gestoord aan wangedrag op het grachtenconcert – mijn kennissen kennen me alleen nuchter – soms zijn wij wel erg gefixeerd op dit onderwerp – de meeste mensen zijn met hele andere dingen bezig – je hoeft je eigenlijk niet te verdedigen; en dan de relaties: m’n ex kon er eigenlijk niet tegen – ze ging dan verstoppen en ik kon het niet vinden: dan was ik razend – trouwens: moet je dat dan vertellen aan relatie’s of je werk-collega’s – ik zou zeggen: nooit doen!
Grote manifestaties worden steeds makkelijker: vorig jaar ‘haring happen’ of de grote festivals: ik heb intussen geleerd om zonder invloed naar muziek te luisteren – ben dan vrij scherp – merk trouwens dat ik dat thuis steeds beter kan – vroeger had ik de roes daarbij nodig….

J: ik ben niet zo’n drinker en wel een ‘einzelganger’ en trek me al gauw terug – merk een grote afstand – zou trouwens erg verslaafd aan drank kunnen worden maar ik ben teveel in m’n eentje – moet dan teveel drinken….

K: ik luister….

L: bij Sail zou ik door moeten tetteren – zelf was ik bij café De Koophandel in Ouderkerk aan de Amstel en heb daar gezwommen – werd daar rustiger van – voorheen zou ik als eerste door het lint zijn gegaan – ik ben nu een stukje verder – heb geen zelfmedelijden meer – wil ook m’n afspraken nakomen en dat gaf me kracht – laatst ben ik doorgezakt en kreeg een boete van E.200.-; ben niet naar Sail geweest – nu ga ik 11 dagen met vakantie naar de Azoren – samen met een makker….

M: heb ooit in de actieve politiek gezeten – daar werd veel gedronken na vergaderingen, met ijskast en genever – ging helemaal de verkeerde kant op – kwam eens om 4 uur thuis, ben toen in de tuin gestort samen met een slapende wethouder – kom nu niet meer in die omgeving – toch kan er iets gebeuren – ook als ik alleen thuis ben in een melancholieke stemming. Trouwens ik kom uit een omgeving waar iedereen drank ‘lust’ – m’n ex-relatie was ook verslaafd – ben zelf liever eerder weg en kom wat later plus dat ik steeds meer vertrouwen in mezelf heb – moeilijk vind ik in m’n directe omgeving drinkers te weten, zoals een goede vrind, die vaak veel te veel drinkt – soms ook eet hij niet meer – neem daar zelf afstand van – vind ‘t erg om te zien dat die ander kapot gaat – vroeger had ik ook op mijn werk veel drank – trouwens ik heb veel plezier nu met mijn zoon heel gelukkig is: dat doet goed…..

A: hiermee is de gespreksronde voltooid en mag ik nog reageren op het door mij geformuleerde onderwerp: ik heb goed geluisterd naar alle bijdragen, waarbij mij vooral duidelijk is geworden dat ik hier niet alleen maar zit vanwege mijn oorspronkelijke (gok-)verslaving, maar dat werkelijk herstel zich manifesteert op alle onderdelen van mijn leefprogramma, waarbij ik dus ook eens goed moet nadenken over mijn woekerende gewichtstoename en dergelijke. Kortom: herstel betreft niet een onderdeel van het leven, maar is een volstrekt geintegreerde aangelegenheid. Dank voor alle reacties.

Hiermee wordt de gespreksronde en de avond te 21.30 uur afgesloten, waarbij een ieder enig geld in de groeps-klomp werpt.

—————————————————

Werkgroep Buitenveldert, 16.8.2010, AJErnststraat 112, Amsterdam.

Om 8 uur neemt R., als gespreksleider het woord en opent de bijeenkomst. Hij heet de drie nieuwelingen welkom en informeert dezen omtrent de gespreksregels, welke tijdens de bijeenkomst worden gehanteerd; mede in dit verband leest hij de betreffende tekst voor uit de groepsfolder, welke overigens voor hen ook ter beschikking ligt om na afloop van de bijeenkomst mee te nemen. Tijdens de hierop volgende uitwisseling van gedachten ontstaat min of meer organisch de keuze van het gespreksonderwerp voor deze avond, namelijk:

Vanuit welke concrete situatie ontstond bij ieder van de aanwezigen het besef van het bestaan van een persoonlijke verslaving alsmede de wens zich hiervan te bevrijden?

De gespreksronde ontwikkelt zich aansluitend als volgt:

A: ik ben 46 jaar, heb 2 kinderen, had huwelijksproblemen en ben meer en meer gaan drinken – op enig moment had ik daar geen controle meer over – achteraf zeg ik: een beetje hysterisch gedrag – was ook minder bereikbaar voor andere mensen / ik voelde zelf een steeds groter gat / het was in zekere zin echt, opzettelijk misbruik, gericht op het ervaren van een roes – toen heb ik besloten naar een kliniek te gaan / en bij mijn opname had ik ook gewoon drank nodig – heb daar 6 weken gezeten: ben nu 8 maanden uit de kliniek – heb in deze fase de groep nodig om te weten dat ik niet alleen sta – en dat voelt krachtig – en bovendien ontstaat in de groep een goed zelfbeeld en ook dat kan ik nu net goed gebruiken.

B: ik heb vroeger gewoon nooit gedacht aan drank – maar mijn partner kwam in een midlife crisis terecht en sleurde de rest, dus ook mij, mee – hij communiceerde bovendien zeer lastig – ik ben overigens geen mens met een minderwaardigheids-complex – ‘hij’ was alles – ik niks – wel waren er allerlei mooie dames – een heleboel – ben toen tijdens de echtscheiding ziek geraakt: borstkanker – in 1 jaar 8 operaties incl. 2 borstamputaties – lag in het ziekenhuis naast Sylvia Millenkamp, die niks wilde – sex was voor de helft weg – ik had angst voor de ziekte plus voor de scheiding en bovendien brandde toen het bedrijf af – maar ten opzichte van de ziekte/kanker kon ik handelen – veel meer last had ik van de echtscheiding: dat was de grootste oorzaak van de drank: heb toen hele dagen gespuugd van de stress – kon toen niet meer functioneren: bij het drinken van een fles wijn voelde ik ontspanning – bij de pillen van de dokter niet – de scheiding veroorzaakte een 10 jaar durende boedelverdeling – en ook nog eens zoveel stress – dat alles veroorzaakte het stiekem alleen drinken – ik sloot me op in huis – voelde me toen wel goed, maar kreeg toch nog meer stress – m’n 2-lingzus zei dan ook: daar moet iets aan gedaan worden. En zo ben ik in de kliniek in Alkmaar terecht gekomen – dat gaf me een armoedig gevoel – ben daar ook uit weg gelopen – een half jaar later ontstond het contact met de groep – ben toen eerst met mijn zus naar de groep gegaan – na een half jaar ging dat alleen – krijg nu ook mijn eigenwaarde weer terug – ‘t gaat nu fantasties! – nu heb ik zelf weer andere problemen, die ik zelf lachend probeer op te lossen – ‘t gaat wel goed met mij – belangrijk voor mij is zeker ook de groep – ‘t is steeds makkelijker door de groep – daarnaast is tijd als zodanig een erg belangrijk element.

C: sinds 10 jaar heb ik een alcohol-probleem ontwikkeld – oorzaken zijn werk en relatie – soms was ‘t wel prettig om alcohol te drinken; maar dat nam teveel toe – verloor mijn baan vervolgens in 2002 en viel in een diep gat – wist geen zinvolle invulling te geven – schakelde over op port – raakte stap voor stap dieper in de put; in 2005 volgde een dagbehandeling; nu nog soms een glas whisky; heb wel mijn werk terug gekregen…, maar heb daarnaast ook mijn drankgebruik verder voortgezet met als gevolg toename van ziekteverzuim: ben begin vorig jaar op 2 werkkringen tegelijk betrapt en ontslagen – toen naar de kliniek maar had nog steeds geen inzicht; na 2 weken opname wel een keertje naar de AA, maar ook weer verder in de fout: beschonken in de duinen: toch de behandeling voortgezet, na 3 weken weer vrij en na 3 maanden opnieuw opgenomen voor 6 weken. Sindsdien voel ik mij psychisch goed, maar besef ook dat mijn gevecht met de drank nog niet gewonnen is: ben zaterdag terug van vakantie weer in de fout gegaan – terug uit Groningen waren ze me weer kwijt – ik lag op de grond: vol schaamte en spijt – toch geloof ik nog steeds in mezelf…

D: ik luister……

E: ik luister ook liever….

F: sinds mijn puberteit ben ik ‘drank-gevoelig’ – wij hadden een studio aan huis – dat betekende grote stress en druk door relatie’s en buitenlanders: ben toen vanaf m’n 40e begonnen met de gewoonte tussen de middag te drinken en ‘s avonds idem: het werk floreerde en ik kon drank met werk combineren – heb dat met de huisarts besproken en begon met diazepam plus de hulp van de huisarts – zo werkte ik me over de kop – m’n man deed niks – we hadden een klein kind – heb toen het bijltje erbij neergegooid – ben gescheiden – kreeg een depressie: zat toen alleen en thuis en dronk stiekem – mijn zoon merkte dat – ben toen naar de kliniek gegaan, maar alleen in de detox – later, in 2003, weer de kliniek en ik voelde me daar als een vis in het water: dacht ervan af te zijn – toch later weer in de kliniek – ging weer een jaar goed – toen weer fout – weer opname – werd begeleid door een psychiater – mijn ouders zijn inmiddels overleden – ik kreeg psychosen – ‘t laatste jaar gaat nu heel goed – ben ook bij AA geweest, maar dat sprak me niet aan – wilde wel naar Buitenveldert – kan dat nu wel verkennen.

G: ben hier ook sinds vorige week voor ‘t eerst – moeilijk nu voor ‘t eerst over mijn drank te vertellen – ben sinds mijn 19e ‘drankgevoelig’ – was toen een ‘multi-gebruiker’ – zat in een kraakpand – kon dat wel behapstukken – dat was in Groningen – heb daar nooit bij stil gestaan – had een nihilistische instelling – was eigenlijk constant aan het vluchten: had ook constant last van terugvallen – kan wel stoppen maar begin dan weer en dat is vervelend – blowde ook veel – hash-pijp op zak – uit Groningen vertrokken – wilde werken en aan de slag gaan – heb me een beetje opgewerkt – ben nu hoofd-concierge op een school – 20 jaar getrouwd geweest – door drank gescheiden. Tijdens het huwelijk diverse keren gestopt en weer begonnen: alsof een andere ‘ik’ opstond – toch krijg ik het door – heb vorig jaar bij de Jellinek een cursus gevolgd: duurde 4 maanden – en ga dan zoeken – eigenlijk ben ik een coma-zuiper: als ik een glaasje wijn drink word ik iemand anders, en die ander heeft ontzettende dorst – afgelopen jaar ging ‘t erg fout – ik word ouder – merk dat ‘t herstel steeds moeilijker gaat – begin elke keer weer met frisse moed – kan er lichamelijk en psychisch niet meer tegen – door de scheiding ben ik er wel sterker uitgekomen – stond afhankelijk tegenover mijn ega – dat is nu voorbij – heb net vakantie gehad en dat zonder drank: dat doet mij goed – wilde ‘t alleen doen – doe ‘t nu met de groep en dat voelt positief….

H: ik sluit me aan bij de vorige sprekers: ik kan niet alles vertellen – ik moet leren niks te gebruiken – hier leer ik geduld – ik kwam in moeilijkheden door stress op m’n werk – maar ook door de weekend-dagen – had een vrij liberale werkomgeving: dan denk je je gang te kunnen gaan – ‘ze’ zullen me achter m’n rug wel uitgelachen hebben tussen ’85 en ’90 – hield me op de been door speed – omstreeks m’n 45e werd m’n herstel steeds moeilijker – ik nam ontslag – raakte in een psychose – zou manisch depressief zijn – voelde angst en paniek – heel vervelend – iedereen om mij heen was vrolijk – en dat kwam heel bedreigend op mij af – de groep is dan niet compleet genoeg + de zoektocht naar goede medicijnen – dat alles duurde lang – ben toen wel abrupt gestopt – later het af en toe weer geprobeerd – in deze tijd van ‘t jaar: voelde me dan melancholisch – dat laat ik toch toe – ‘t gaat vanzelf weg…..

I: ik was 35 jaar en had er een behoorlijke puinhoop van gemaakt – zocht een uitweg, maar wist niet in welke richting. Zo kwam ik terecht bij iemand die zelf het voorbeeld was van een succesvolle overlever. Ik vertrouwde hem volledig. En hij heeft mij geconfronteerd met de oorzaak van mijn ellende: je bent aan de drank en ik stel voor dat je contact opneemt met iemand die dezelfde weg gegaan is: hij zal je helpen. Ik was op dat moment absoluut niet nuchter, maar ik voelde toch iets kriebelen van een oplossing en heb het opgegeven telefoonnummer gebeld. Dat werd uiteindelijk het begin van een volstrekte omslag in m’n leven. Gelijktijdig waren de twee elementen: de kliniek, dwz de Jellinek en de zelfhelpgroep, dwz de AA. Binnen een paar dagen was ik opgenomen in Amsterdam en zodra ik weer kon lopen zat ik aan tafel bij de AA. Het betekende een volledige omslag in mijn bestaan. Natuurlijk moest ik eerst nog wel door de agressie van het ontwennen heenkomen. Maar ik had in de gaten dat ik de goede richting te pakken had. En zelfs toen ik in mijn afkick-agressie met de sterke arm tot bedaren moest worden gebracht, heb ik geen moment spijt gehad. Dit alles vond plaats in 1968. Sindsdien bezoek ik de groep en geniet van iedere avond. Ik geloof dat dit de belangrijkste stap in mijn leven is geweest en ben er nog steeds erg gelukkig mee.

J: achteraf had ik een leefprobleem: ik kwam bij de groep en in een kliniek terecht – ontdekte door dag-therapie zowel mezelf als dingen en mensen om mij heen – leerde zo ook de groep kennen en ben daar naartoe blijven gaan: dat betekent onderhoud aan mezelf – waarbij het de conditie is dit alles bewust te blijven – ik krijg inzicht door de verhalen van anderen, waarvan ik delen kan overnemen – veranderde ook aspecten zoals niet meer te laat te beginnen – ik keur de vroegere periode niet af – en ‘t is de kunst daarmee te dealen, gevolgd door het ondernemen van actie – ik leer veel in de groep.

K: ik herken ‘vleugjes’ van iedereen – flesjes gaan snel op – ik heb een idee dat in alles een versnelling zit – zo kan ik niet omgaan met blowen – nu een joint per dag als slaapmiddel – ben soms ontevreden – is ‘t zelfde als de tv aanzetten na binnenkomst in je eigen huis; ben nu bezig te stoppen met roken: ‘t is een worsteling – ik zie dat ik niet goed voor mezelf zorg – wil dat niet accepteren – maar ontkennen is ook niet goed – ik doe ‘t alleen – heb wel vrienden – ben zoekend – misschien is de Obrechtstraat iets voor mij – kom nu hier eens kijken – ben daar blij mee.

L: ik ben alleen begeleidster, dus toehoorster….

De gespreksleider: dan zal je de volgende keer buiten op de gang moeten wachten, want de groep staat alleen open voor (ex-)verslaafden zelf; dat wil zeggen dat begeleiders niet bij dit gesprek aanwezig zijn.

M: 10 jaar geleden ben ik begonnen met mijn verslaafde gebruik – ik was toen 16 a 17 jaar – gebruikte jointjes – dat is alleen maar toegenomen – heb intussen meerdere pogingen gedaan te stoppen – maar als ik ‘iets’ gedaan heb, dan ‘moet’ ik toch een jointje hebben.

Hiermee is de ronde voltooid en krijgt degeen die het onderwerp voorstelde ter afronding het woord; hij zegt:
indertijd plaatste mijn vrouw me voor de keuze: Jellinek of einde huwelijk! Zelf was ik niet overtuigd van m’n eigen verslaving – niettemin: zelf wilde ik ook wel want ik merkte dat ik de tussenoplossing (een paar glazen) niet kon hanteren – maar ik kon er geen punt achter zetten en ik denk dat dit een belangrijk kenmerk is van verslaving: het dwangmatig handelen – steeds beloftes die ik niet waarmaakte – waarom ‘ik’ en m’n omgeving niet – ben ik dan een slappeling – de uitweg bleek die stap naar de Jellinek – ook in relatie tot al die andere mensen – geel, bruin, paars – universeel verschijnsel – daar de ontwenning meegemaakt plus voorlichting over groepen zoals AA, NA, Buitenveldert, e.a. – dat sprak mij aan – er waren veel oude getrouwen, die je veel leren – bijvoorbeeld dat de ‘trek’ afneemt – in ‘t begin is het ‘van dag tot dag’ – thuis wordt het ‘volhouden in de eenzame situatie’ – dan helpt ‘t om naar de groep te gaan – ik merkte dat mensen veel hebben meegemaakt – ook het voorstellen van onderwerpen ligt in die ontwikkelingslijn, zoals verslavingsgevoeligheid in de familie, en dergelijke – gebruik die mogelijkheid – schuif de gêne opzij – wees duidelijk – dan wordt alles makkelijker.

De gespreksleider dankt voor het onderwerp en sluit de bijeenkomst af met een oproep tot ieders afdracht van een passende financieele bijdrage in de groepspot, wenst een ieder een goede, gezonde thuisreis toe en sluit de bijeenkomst af om 21.30 uur.

Amsterdam, 17 augustus 2010.

werkgroep Buitenveldert – AJErnststraat 112 – Amsterdam – verslag 87 – 9.08.2010 – 14 deelnemers

Het einde van de vakantieperiode lijkt in zicht: de school waarin wij al jaren gastvrijheid genieten staat blinkend opgepoetst te wachten op het komend seizoen dat over 2 weken schijnt te beginnen. Tafels zijn nog afwezig. Stoelen worden uit de gang gehaald. En de 14 aanwezigen, waaronder 3 ‘nieuwe bezoekers’, vormen een kring. Om 20 uur opent de gespreksleider (A) de bijeenkomst, heet eenieder welkom, speciaal de drie nieuwelingen aan wie hij in grote lijnen uitleg geeft omtrent de regels voor het hierna volgende gesprek.

Ter bepaling van het onderwerp voor het groepsgesprek vraagt A de aanwezigen om suggesties. Hieruit volgt een korte gezamenlijke gedachten-wisseling. Kernpunt hierbij lijkt te zijn de vraag of er algemeen geldende regels zijn welke men bij het afbouwen van enige verslaving in acht dient te nemen. Of zou je zeggen: iedereen moet daarbij vooral proberen af te gaan op zijn eigen kompas. In dat laatste geval zouden er dus geen algemene regels gelden. Concreet voorbeeld: als je stopt met je (basis-) verslaving, bijvoorbeeld ten opzichte van gokken, en je merkt een jaar later (opeens….?), dat je 30 kilo zwaarder bent geworden en dat je jezelf ook voortdurend verder vol loopt te proppen, is het dan logisch een verband te veronderstellen tussen dat vroegere gokken en het intussen ontwikkelde (vr-)eten….; analoog zou je dezelfde opmerking kunnen maken bij rokers, die na hun opname in de kliniek vaak naadloos overschakelen op een ontmoedigende toename van het aantal weg-gepafte cigaretten…., om maar enkele voorbeelden te noemen. Bovendien kost het geen moeite deze voorbeelden met vele anderen aan te vullen…..
Uit de reacties blijkt duidelijke steun voor dit voorstel en aldus wordt het onderwerp bepaald op de vraag:

Is werkelijk herstel bij verslaving mogelijk door ‘simpel’ te stoppen met het concrete dwanggedrag, of moet je ook de rest van het leefprogramma van jezelf doorlichten en mogelijk opnieuw ‘inrichten’ en vooral ook ‘bewaken’?

De gespreksronde ontwikkelt zich aansluitend als volgt:

B: zelf ben ik al een tijdje bezig de voor- en nadelen van drinken en niet drinken op een rijtje te zetten. Allerlei aspecten spelen daarbij een rol. Het gaat om gezelligheid – om dagritme – om wel of niet roken – natuurlijk ook over gezondheid – de doorwerking van al die elementen in de tijd, enz… Ik wil dat allemaal in een kwadrant zetten. Pas dan zou ik misschien inzicht en overzicht kunnen ontwikkelen om te weten wat er gebeurt als je niet meer drinkt. Kortom, ik ben nog niet uitgedacht….

C: ik ben altijd en gauw in de overdrive – eigenlijk extreem in alles wat ik doe – dus vind ik dit: een moeilijk onderwerp, hoewel ik nu ook weer niet met m’n mond vol tanden sta – bij grote prestaties ervaar ik altijd veel gezelligheid, maar als nadeel ook makkelijk de overdrive – dus dan moet ik voor alles ook een ander ritme ontwikkelen – met mijn zus loop ik genetisch 100% gelijk – dat geldt voor lopen en fietsen: toch ben ik in alles extreem en dan betekent vermageren voor mij ook de anorexia-patient …. ‘t wordt dus makkelijk té ….. ik wantrouw mezelf snel – moet dus op m’n hoede zijn en oppassen voor bijvoorbeeld verslavingen – dat is geen excuus – maar dat inzicht heb ik wel nodig om uiteindelijk een gezonde balans voor mezelf te ontwikkelen….

D: ben zelf ook vreselijk extreem – ging eerst naar de kloten – nu weer de andere kant op – deze groep mensen, hier aan tafel, zijn naar mijn gevoel overgevoelig voor prikkels van buitenaf – in mijn kring vrienden zie ik voornamelijk zuiplappen – ik ben zelf nu mensen kwijtgeraakt door mijn niet-drinken – ben dus een ‘drankloze trut’ – maar zelf voel ik wel energie – er komt zoveel voor terug – vroeger begonnen mijn nachten als man en kinderen in bed lagen terwijl ik naar zielige dingen keek – ben ook m’n baan kwijt geraakt – nu heb ik nieuwe kansen op nieuwe banen plus het inzicht van de in de kliniek geleerde dingen – dat is allemaal winst – net zo als ik dat voel ren opzichte van de groep….

E: ik ben de afgelopen maanden ernstig terug gevallen – geobsedeerd door drank – een maand terug had ik een ongeluk op de fiets en kwam in een ziekenhuis terecht – schade aan hoofd, nek en rug – toch, als ik niet drink herstel ik snel, incl. het inzicht dat ‘t eerste glas negatief werkt plus een depressie oplevert: ik moet proberen dat om te draaien naar het positieve – trouwens ik heb ook gok problemen gehad en ben daar wel uit gekomen. Voordeel van niet drinken: geld in mijn portemonee – helder bij het opstaan – weer naar de GGZ, incl. positief denken.

F: het meest positieve van niet drinken ervaar ik de terugkeer van zelfvertrouwen – ik val niet meer uit, ben niet meer argwanend, probeer positief te denken – ode nu zorgvervoer, vind dat geweldig, ben daar heel blij mee – gisteren werd mijn schoonzusje 65 jaar – ben daar ingesprongen, zonder 1 druppel drank: Maria + familie letten op – toch is het gelukt – ik vergeet niet meer – hoef niet meer te liegen – andere mensen snappen het niet – een nieuwe wereld is voor mij opengegaan….

G: er is een hoop gras voor mijn voeten weggemaaid… ook bij mij was het zelfvertrouwen verdwenen – zoiets moet herstellen—–met doorzakken verlies je ‘t respect van iedereen, zoals bijvoorbeeld van je kinderen – mijn vrouw heeft mij gedwongen om te stoppen – dan breken andere tijden aan: zelfvertrouwen komt terug – het wort rustiger – concentratievermogen herstelt – onvrede en argwaan verdwijnen – depressie is een gevolg van drank en geen oorzaak; ontdekte het verband tussen drank en roken – eerst rookte ik onmatig, later ketting – later drank – er bestaat een verband tussen beiden – ik moet blijven uitkijken – afgelopen vakantie was er een strandfeest – mijn vrouw zei tegen mij: ‘jij wilt weg, hé?’ – ik zei: ja, daar kan ik niet mee omgaan – ben toen alleen weggegaan – voel me dan verlost om weg te kunnen – dat is mijn ding….

H: op m’n 16e ben ik begonnen met blowen – m’n ouders zijn nu oud – intussen ben ik tijdens vakantie weg gegaan en gaan blowen en drinken – dat heeft alng geduurd – ik heb bezwaar tegen het begrip verslaving – m’n laatste relatie is gestopt door verslaving – later naar Buitenveldert: dat heeft mij goed geholpen + later het 12-stappen programma – vind zelf blowen minder schadelijk – heb gemerkt dat daar veel ouderen zitten – m’n ouders zitten nu in een verpleeghuis – moeder weigert vader te zien – ze huilen veel – blowen is vertrouwd maar wel een verslaving – daarvoor kwam ik hier niet – nu ben ik begonnen met bezig zijn: dat gaat geleidelijk – zoek naar de zin van het leven – ga ook naar de kerk – probeer niet te vloeken – moeder heeft longkanker – vader ook aflopend – ik hoopte iets te krijgen en kom toe aan volwassen worden – ben 44 – hele veranderingen van mijn leven vormen een hele reis….

I: op m’n 18e ongeveer begon ik met heel goede speed – het was zeer emotioneel en prachtig – later werd de kwaliteit minder – kwam in Ierland – keek dan de hele nacht naar clips – miste haast mijn vliegtuig – raakte vervolgens aan de drank – had bij andere mensen in de koelkast een reserve-voorraad opgeborgen – was een vat vol tegenstrijdigheden – als ‘t werk goed ging, vluchtte ik naar andere dingen – werd afgewezen op de kunstacademie, kreeg het verwijt slordig om te gaan met m’n talenten – nu word ik steeds vroeger wakker – kan trouwens niks zonder muziek…

J: bij het ontwikkelen van een nieuw leven na mijn verslaving komt er langzaam ruimte voor andere dingen; het is alsof een steen in het water van een vijver wordt gegooid: beter nadenken en redelijker tegenover andere mensen – als er spanningsopbouw is, moet ik oppassen: het is een uitbreiding van inzicht naar allerlei hoeken – met eten heb ik daar wel moeite mee / ik eet teveel / beweeg te weinig / wil niks forceren / alles bijeen: een ontdekkingsreis.

K: toen ik met de groep in aanraking kwam, was dat een enorme schok; op een positieve manier dan – ik begreep eigenlijk meteen dat er ‘leven’ mogelijk is na de ziekte ‘verslaving’. Iedereen aan tafel zat toen nog lustig te roken. Mijn beste vrienden uit die tijd zijn trouwens ook allemaal, zonder uitzondering blijmoedig, nuchter, de pijp uit gegaan: allemaal longkanker. Veel later ben ik zelf met roken gestopt. Gewoon omdat we nu meer weten. En ik ben daar zelf enorm blij mee. Ik heb ‘gewoon’ geluk gehad. Het hele proces van ‘de groep’ ervaar ik ook nog steeds als een training. Bij de AA leerde ik indertijd het advies ‘trainender-gewijs rehabiliteren wij ons’ en in de kern van de zaak betekent dit, geloof ik: ik hoef niet alles meteen helemaal perfect onder de knie te hebben; nee, het gaat er juist om je eigen tempo te ontwikkelen en vervolgens de samenhang te ontdekken tussen alles waar je mee in aanraking komt. En dan kom je per saldo haast geruisloos en vanzelfsprekend tot een gezond ‘leef-programma’, inclusief het inzicht dat een en ander eindig is: het onvermijdelijke sluitstuk, wellicht ook nodig om te voorkomen dat het hier te druk wordt….

A: voor mij is kwaliteit van leven erg belangrijk: dwz de aspecten van leven hier en nu. Vroeger was snelheid belangrijk – nu: kwaliteit – idem de kwaliteit van de relatie – ik ben nu ook tevreden – leerde ook mijn eigen rol in zoiets als ongeduld, leerde daarbij met name nieuwe wegen in te slaan – zo ontdekte ik de mogelijkheid mijn eigen energie te laten rouleren of juist te blokkeren – bijvoorbeeld een ander zegt: ‘dank je’ en ik antwoord: je hoeft mij niet te bedanken – toch heb ik veel moeite gehad complimenten te ontvangen, zonder verwaand te worden en dat ook te voelen – verboden zijn niet interessant – ik wil alleen maar dingen doen die ik zelf wil – dingen die de moeten of routine zijn, kun je ook leuk gaan vinden – er ontstaat een andere manier van kijken naar dingen – een nieuwe zoektocht.

De nieuwelingen:

L: ik vond dit een prettige groep – voel veel herkenning – heb nog geen eigen relaas – merk van niet-drinken wel positieve effecten – alleen op feestje of verjaardag voel ik me niet daarbij horen – heb een zoon van 21 jaar – ik was zelf lang in een kliniek en dat was moeilijk voor hem – ben trouwens een perfectionist – ook in werk – kreeg een burn out en ben afgedropen….

M: Ik vind dit een fijne groep – wil het graag even aankijken…

N: ik ben blij dat ik gekomen ben – had vooraf wel twijfels – maar het voelt nu goed – herken veel punten – sta erg alleen in mijn verslaving – ben een ‘einzelganger’ – raak snel geëmotioneerd.

Aldus is de gespreksronde voltooid, deponeren de deelnemers hun bijdrage in de groepspot, wenst men elkaar wel thuis plus een goede week en wordt de bijeenkomst gesloten omstreeks 21.45 uur.

———————————————————
Amsterdam, 10 augustus 2010.

Werkgroep Buitenveldert – AHErnststraat 112 – Amsterdam – verslag 86 –
2.08.2010 – 8 deelnemers.

De groepsdeelnemer die wegens ziekte al zeer geruime tijd niet meer persoonlijk de bijeenkomsten kan bijwonen volgt ons op afstand voortdurend en nauwgezet. Hij stuurde recent een korte beschouwing over een van de aspecten van onze bijeenkomsten. De essentie van zijn bericht vind de lezer hieronder:

“De strijd tussen de cortex en de apenhersenen blijft fascinerend vind ik en een bron van vermaak, als je tenminste uit de eerste vuurlinie van je verslavingsaanpak bent. Als je goed oplet, kun je in de groepen regelmatig varianten horen op het volgende basisverhaal :

“ Ik zat thuis en dacht: “Wat ben ik blij dat ik gestopt ben met drinken” (drugs, sex, gokken, etc.).

Ik liep naar de keuken en dacht :
“Ik voel me stukken beter sinds ik gestopt ben een paar maanden geleden”,

Ik deed de ijskast open en dacht: “Heerlijk zo, zonder al dat afschuwelijke gezuip”.

Ik zag een fles staan, pakte hem en schonk een glas in, terwijl ik dacht:
“Ik ben veel gelukkiger zo zonder drank”.
Ik dronk het glas in één teug leeg.

De eerste keren dat ik (varianten op) dit verhaal hoorde, geloofde ik het gewoon niet.

Tot mij, mijn eigen versie overkwam dus.

De kortste versie die ik ken van dit “verslaafden oer-drama” is deze:

“Mijn hoofd dacht cola en mijn mond zei bier”.

Fantastisch. ”

———————————————————

Intussen kwam de groep ook deze week conform alle gewoontes in de school bijeen. Nog wel vakantie, alles schoon en opgepoetst maar wel zelf nog het lokaal inrichten met stoelen en andere zaken, die je nodig hebt om de groep te kunnen houden. Niettemin, om 20 uur zijn wij gezeten met 8 deelnemers, van wie A als gespreksleider de bijeenkomst opent en suggesties vraagt ter bepaling van het gespreksonderwerp. Hiertoe neemt B het woord; zij zegt:

Ik ga pleziertjes niet uit de weg. Ik heb ‘gewoon’ vier glazen naar binnen gewerkt – ‘t deed me eigenlijk nix – maar de volgende dag vond ik ‘t stom dat ik ‘t gedaan had – ook kan ik constateren dat ‘t geen terugval was – want ik kan dus wel zonder drank – zie ‘t dus als systeem dat ik zelf kan sturen, want ik kan wel zonder drank – ik kan het ook zien en ik kan het laten staan – kan het dus ook uit de weg gaan. Kortom, het zou niet nodig zijn om alcohol te ontwijken….?

De inbreng van de aanwezigen volgt hieronder:

C: Duidelijk is dat de wereld niet verandert – voor mij geldt: de beurs blijft en blijft ook een vriend – zo blijft ook mijn kontakt met de beurs – alleen: de afstand wordt groter – dat vind ik zelf ook prettig – want ik hoef dat ook niet – ik ga ook niet een gokhal binnen – kan ook rustig in een café zitten – kan trouwens niet goed meer afstand schatten – ik merk dat de zucht ook verdwijnt – ‘t triggert niet meer – dus dan hoef ik er ook niet meer bang voor te zijn….

D: je kunt je door zo’n omgeving anders gaan voelen – ik moet daar heel voorzichtig mee zijn – probeer dat daarom ook zoveel mogelijk te vermijden – even niet met die mensen omgaan – even niet die gokhal binnen stappen – dat systeem heeft mij ten val gebracht en moest dus ingewisseld worden – dus: soms eenzaamheid – ik zou die confrontatie nu (nog) niet kunnen verdragen – niet die keuze nu al hoeven te maken – ga dus daar niet naar toe.

E: die heerlijke plekken zijn voor mij linke soep op Ibiza – heb niet zo’n trek om mezelf op de proef te stellen – voel me trouwens claustrofobisch op een eiland – ‘moest’ dan ook zo nodig van dat eiland af – had geen rust om daar te blijven – had lang associaties met diep rode wijn uit Languedoc – en ging daar ‘dus’ een paar jaar niet naartoe – tot ik weer voelde ‘ik kan dat aan’ – vroeger was ik 4/5 weken clean – dan ging ‘t mis – dat heb ik niet meer – maar vakantie vind ik toch nog trickie – ben liever actief / bijvoorbeeld met autorijden, want dat geeft afleiding – gelukkig gaat m’n huis op Ibiza nu niet door – komt misschien later nog een keer – zaterdag was ‘t trouwens trickie – wilde de stad in – maar ‘t ging regenen – ging op excursie naar de Watergraafsmeer – raak dan in een soort roes – dan komen allerlei associaties naar boven, maar dit keer niet met betrekking tot een café – ben vroeg gaan slapen – zondag vroeg op – had vroeger: veel zelfverwijten – ervaar nu het leven als anders – als ik nu 3 of 4 glazen zou drinken, zou ik ‘t toch moeten opbouwen – ben nu zondag de vakantie vierende gemeenschap Klieven van Gaasterland ingedoken en niet in de drank, ondanks mijn onbewuste gevoelens…..

F: ik hou niet van Ibiza – moest trouwens met mijn ouders altijd naar Turkije – heb tal van foto’s met een handdoek over mijn hoofd – allemaal vreselijke landen en mijn vader maar vragen: vond je ‘t dan zó erg? Ik heb een aversie tegen de warmte en evenzogoed tegen een menigte – ben een soort mol – heerlijk als ‘t donker is – ‘s nachts – vroeger had ik een probleem: hoe ga ik naar een café?: dat was niet mijn trigger – maar Ysland was voor mij ook niet geschikt – ik heb de knop omgezet en doe nu ‘gewoon’ dingen die ik leuk vind – in een café ben ik ook zo vertrokken – doe wel alles alléén – verveel me te pletter op de buurt-barbecue – bij de dingen waar ik van hou, ben ik alleen – zie er dan ook anders uit – triggers voor mij zijn stress en spanning – die kan ik niet goed op een rijtje krijgen – heb trouwens meer stress in mezelf dan ik zelf weet en dat is dan ook weer een trigger….

A: toen ik uit de kliniek kwam stelde m’n vrouw voor de eerste jaren niet in huis te drinken – en hetzelfde recept kreeg ik voorgeschoteld bij vrienden op bezoek: dat heeft jaren geduurd – nu heb ik gezegd: ik heb geen last als jullie nu drinken – maar afgezien van dit alles, kom je op den duur toch wel drank tegen – andere mensen worden ook ouder en drinken toch – afgelopen zaterdag hadden we ook weer een feestje – allemaal drinken ze bovendien steeds meer – ik heb afgeleerd om te tellen, maar zie ‘t niettemin – kon me trouwens wel onttrekken door op tv te kijken naar Twente – Ajax – samen met iemand anders – hoe dan ook is ‘t een kwestie van uitzitten – overigens, er waren ook wel redelijke gesprekken – al zou ik ‘t zelf niet zo uitzoeken – maar ik kan me daar niet aan onttrekken – ‘t gaat wel – hoewel, bij een etentje kan je toch niet halverwege weg? Maar als ‘t te vermijden is: dan wel graag…

Hiermee is de ronde voltooid en krijgt B de gelegenheid te reageren. Zij zegt onder meer: ik heb in een kliniek gezeten – toen ik weer thuiskwam stond de ijskast vol wijn – mijn zoon vroeg: mam, welke wodka is de lekkerste? En ik vraag me af, hoe ga ik nou om met alle mensen om mij heen die drinken en allemaal hun eigen ding doen – ik zie drank nu als middel dat mijn allergie veroorzaakt – 4 glazen en dan ben ik ziek – ik ga er kapot van – net als met het eten van walnoten – hoor ik praten over Ibiza dan krijg ik associaties – hetzelfde bij boten in de gracht – allemaal en overal drinken ‘ze’ – toch heb ik het erg naar m’n zin – ik zoek en vind telkens een weg naar gezelligheid – in een kroeg ben ik ‘t gauw zat – ben trouwens een fan van ‘t blad ‘Happinezzzz’, waarin ik zag beschreven met foto hoe voor Metropolitan – een grote hal – een groot muzikant als anonieme onbekende op straat stond te spelen op een viool van 3,5 miljoen dollar: het was prachtig, maar de mensen liepen gewoon door – alleen de kleintjes bleven staan – de artiest zelf was achteraf zwaar teleurgesteld. Kortom: de les luidt: wees bewust van wat je meemaakt – leven is een groot leerprogramma.

Aldus is de gespreksronde voltooid, deponeren de deelnemers hun bijdrage in de groepspot, wenst men elkaar wel thuis en wordt de bijeenkomst gesloten om 21.15 uur.

—————————————–